Sevgilim...

Geceler mi karanlıktı yoksa insanların içleri mi?Hayat bir fotoroman değil ki resimlere bakarak yaşayasın...

Yalnızlık;rıhtımda mavi gözlü çocuk olabilmek yeri geldiğinde tek başına suya atarken taşları... Ve sen benim ay yüzlü sevgilim. Taşlarımı atarken rıhtımdan suya,aydınlatıyor karanlık gecemin karanlık sularını sevgili yüzün. İnce saçlım,narin tenli sevgilim benim. Sen Cumhuriyet kadar eşsiz,vatan toprağım kadar paylaşılamaz olanımsın. Bir tanem benim. Portakal kokulu sevgilim benim. İlkbahar yağmuruyla ıslanan toprağım,bereketim benim. Ve sen kadınım. En güzel çiçeklerden bal toplayan arım benim. Bugün,sil gözyaşlarını ve gecenin karanlığında dinle şehrini. İsli puslu şehrini dinle. Fısıldasın ismimi kulaklarına. Narçiçeği kadar güzel sevgilim...