29 Ekim 2007 Pazartesi

Sonuç...[Bölüm-2]

Ardı sıra bakmak. Savaş meydanından arta kalanlara. Feri kaçmış iki sulu gözle. Geriye bakıp neden sorusuna yanıtsız kalmak. İlk defa bu kadar zor ve meşakkatli bir soru. Neden yıprattık,neden oldu tüm bunlar. Neden engel olamadık. Ve neden savaştık. Hemde bir hiç uğruna. Bu kadar mı çocuktuk? Hadi her şeyi kenara koyalım,sağda solda büyümekten bahsettik. Hava attık büyüdüğümüze dair yalanlarımızla. Çocuktuk. Ağlattık birbirimizi. İçimizde ki çocuklara acımasızca saldırdık piyadelerimizle. Katliam yaptık. Ama farketmedik ki,birbirimizin çocuklarını öldürürken kendimizi de öldürdüğümüzü. Sonra döndük ve dedik... "Biz büyüdük"... Seni bilmiyorum ama artık ben bu yalanı söylemeyeceğim. Ben büyümedim. Ben hep çocuktum,çocuk olacağım. Büyüyemeyeceğim. Büyümeyi inkar edeceğim. Tabuya bağlanmış laflarımla artık hareket etmeyeceğim. Kırmızı arabamı süreceğim vın vın diye mobilyaların üzerlerinde.
Piyade taburlarını artık senden geri çekiyorum. Savaşmayacağım. Sen saldırabilirsin amaben bırakacağım artık. İçimde ki çocuklarımı öldürebilirsin ama ben senin çocuklarına dokunmayacağım. Onları öldürürken bile seviyordum,şimdi öldürmeyeceğim. Yerine çikolatalar dağıtacağım onlara. Sen el bombaları atabilirsin içime,ama ben gofretler atacağım. Sana karşı duramayan kalelerimi parçalayabilirsin. Ama ben senin kalelerini güçlendireceğim. Ne dersen onu yapacağım. Artık,teslim oluyorum. Beyaz bayrağımı sallıyorum gökyüzünün enginliğine. Teslim oluyorum. Zaptım yakın. Emirlerine uymak için. Direnişçilerim olmayacak. Sakin bir şehir bırakıyorum sana. İçinde çocukları olan. Onları sana emanet ediyorum.

Bilmiyorum sonucunu. Kartlarım açık oynuyorum. Nedenim belli. Anlayabilmen beni. Bir kez olsun güldürebilmek belki de seni. Belki de unutabilmek. Ama bil ki ay yüzlü sevgilim, mezar taşlarının soğuk yüzlerine dokunsanda,hep 7adım altından sesleneceğim. Nedenim benim güzel nedenim. Nedenim sensin... Sonucumda uzak diyarların uzak yolcusu. Tıpkı şu şiirdeki gibi...

Kaldır öpülesi alnını ve bak bana
Yoroz değil kararan
Yüzümde ışığından ayrılmanın kederi
Birazda işte geldik gidiyoruzun hüznü var
Ama gördün mü gülüm
Bir tek gözlerim değişmedi...
yine
Bir tek gözlerim...

Kalem arkası: Resim bana ait değildir. Ancak üzerinde yapılan işlemler bana aittir...