Karalama...

Hüznün gecesidir bu şehre doğan...Bu gece karanlık...Karanlığın elleri yazacak tüm hüzünleri...Efkâr boğacak bu şehri...Bu gece...Bu şehir...Bir yürek...Bir yazar ve bir kalem...Bu gece kalemler ağlayacak...Eller ağlayacak...En çokta bu yürek ağlayacak...Bu yazar...Hem yazacak...Hem ağlayacak...Bu gece uzun sevgili dostlarım...Uzun...Hem de çok uzun...Saat 21:00 olduğunda...Usuldan çiseleyecek hüzün bu gece...Tüm sevgimle...Tüm saygımla...Yağacak hüzünün soğuk yağmur damlaları...Hafiften bir yel esecek denizden...Hüznün soğuk nefesi vuracak yüzümüze...Siz kapatınız kapılarınızı pencerelerinizi...Üşütmeyiniz...Yağmurla eriyip yok olacağım...Rüzgarla donup,bir çift gözle tuz buz olacağım...Rüzgar götürecek parçalarımı dört bir yana...Ve bu geceden sonra...Bu geceden sonra sevgili dostlarım...Ben beni bırakacağım...Önce gülüşlerimi...Sonra konuşmalarımı...Sonrasında ölü sessizliği...Ama yalan yakışmaz bize...Atacak olan tek şey kalacak...Bir yürek...O attıkça...Hüznü pompalayacak en küçük hücreme...En küçük hücremde hissedeceğim hüznün ve aşkın anlamsız birlikteliğini ve soracağım kendime sessizce...Aşk mutluluk demek derlerdi...Yalan mıdır tüm bunlar...Yalan mı dostlarım...Bir tutam mutluluktur hayatın kazanından istediğimiz...Fazlası sizin olsun dostlarım...

Kalem arkası: Hiç böyle bir kaçışım olacağını düşünmemiştim... Garip...